كویر براى حضورت نورانى مى‌شود وپنجره‌هابه شوق رویت، نیمه شبى رابه سوى خورشید باز نمى‌شوند. كوچه پس كوچه هاى قم به یمن حضورت نورانى مى‌شوند و سروهاى آزاد به احترامت قیام مى‌كنند.

آرام آرام، بر پهنه كویر حضور پرولایت شكوفه مى دهد ; غربت به یمن غریب معنا مى‌یابد.

دلم مى خواهد برایتان از بانویى سخن بگویم كه خیال سبزتان نیمه شبى بر اقامه سبزش سلام مى‌دهد و در آینه حرمش چهره آراید.

برایتان از بانویى سخن مى‌گویم كه همانند زینب علیهاالسلام كه براى قیام قربانى داد و خورشید عاشورا را با صبرش تعریف كرد، او هم با قدمهاى پرحیاتش، به سرزمین كویرى قم حیات بخشید ودر رگ ایرانیان خون حمایت از ولایت را جارى ساخت.

روز یکم ذی القعده سال 173 هجری قمری است. مدینه از شمیم دل انگیز بانویی معطر است و قلب قم به عشق یكی از مسافران خورشید می‌تپد. او هم‌‎نام بانویی از آسمان‌ها و مام آب‌ها و آیینه ‌ها و نامش فاطمه است، و چه فضیلتی برتر از این‌ كه هم دختر امام است و هم خواهر امام و هم عمه امام.  او که به «معصومه» و «كریمه» ملقّب است.

 تنها برادر تنی

مدت 25 سال تمام، حضرت رضا علیه السلام تنها فرزند نجمه خاتون بود. پس از یک ربع قرن انتظار، سرانجام ستاره ای تابان از دامان نجمه درخشید و امام توانست والاترین عواطف انباشته شده در سودای دلش را بر او نثار کند. حضرت معصومه و برادرش امام رضا علیهما اسلام از یك پدر و مادرند و در یك دامن، بزرگ شده و با نوازش دست و نگاه ‎هاى یك پدر و مادر رشد كرده‏اند، لیكن فاطمه معصومه سلام الله علیها، تربیت‏شده برادرش حضرت رضا علیه السلام است. چنانچه کریمه اهل بیت سلام الله علیها از نظر علمی و آگاهی به مسائل دینی و معارف اسلامی اعم از احکام و اخلاق و ... در حدّ بالایی از رشد علمی رسید تا آنجا که گاهی با نبود پدر بزرگوارش به پرسش‏های دینی و فقهی شیعیان پاسخ می‏داد.(1)