بر کتیبه ضریح جدید حضرت معصومه علیهاالسلام که در سال 1381 ش. در دوران تولیت حضرت آیة الله مسعودی نصب گردید؛ اشعاری دلنشین از حضرت آیة اللّه العظمی صافی گلپایگانی به کار رفته است. سروده حاضر، تضمین و تکمیل شعر عمیق و زیبای آن فقیه بزرگوار در مدح یادگار زهرا علیهاالسلام حضرت معصومه علیهاالسلام در دیار قم است.

169ق

آغاز خلافت هادی (خلیفه عباسی) که جوانی 25 ساله، مغرور، شراب خوار و فاسد بود.[1]

171ق

در این سال هارون الرشید (خلیفه عباسی) همه علویان بغداد را به مدینه تبعید کرد، به جز عبدالله بن حسن بن عبدالله بن عباس بن امام علی(ع). و پدر همین عبدالله از جمله اخراجی ها بود.[2]

173ق

در این سال، مراسم حجّ به ریاست هارون الرشید خلیفه عباسی برگزار شد.[3]

174ق

حشر با اهل‏بيت(عليهم‏السلام)

نكته‏اى از زيارت دعاى ابوحمزه ثمالى استفاده مى‏كنم. حضرت به ما ياد مى‏دهد كه بگوييم «سيدى اخرج حب الدنيا من قلبى‏» خداى من، محبت دنيا را از قلبم بيرون بينداز. سپس بگوييم «واجمع بينى وبين المصطفى وخيرة من عترته‏» بين ما و برگزيده و انتخاب‏شده از عترت او جمع‏كن.

درحقيقت اين دو لازم و ملزوم هم هستند. تنها اگر حب دنيا از دل بيرون‏رود اهل‏بيت نزول اجلال مى‏كنند. جمع بين دنيا و آخرت ممكن نيست.

صارت مشرقة وسرت مغربا شتان بين المشرق والمغرب