حضرت فاطمه ی معصومه، بنت موسی بن جعفر که درود خداوند بر آن دو بزرگوار باد در ذیالقعده سال 173 ه ق در مدینه متولد شد.

حضرت فاطمه معصومه(س) در تحت تربیت پدر بزرگوارش، حضرت موسی بن جفعر(ع) و برادر گرامی اش حضرت رضا(ع) به مقام والایی رسید. ارزش متعالی ایشان را در این جمله ی کوتاه که از پدر بزرگوارش نقل شده، می توان یافت : «فداها ابوها» یعنی: «پدرش به فدایش!»

حضرت امام کاظم(ع) بواسطه ی علاقه خاص به نام مادر بزگوارشان، نام چهار دخترشان را «فاطمه» نهادند:

1- فاطمه کبری(حضرت فاطمه ی معصومه) 2- فاطمه وسطی 3- فاطمه صغری 4- فاطمه اخری؛ که در برخی منابع با نام «فواطم اربعه» از آنها یاد شده است.

به جز دو لقب معروف، القاب دیگری نیز به ایشان نسبت داده شده است: «طاهره» ، «حمیده»، «رشیده»، «تقیه» ، «رضیه»، «اخت الرضا» و «صدیقه».

۱- گران سنگی حضرت فاطمه معصومه علیهاالسلام

به گفته محدث بزرگ حاج شیخ عباس قمی و نویسنده کتاب قاموس الرجال در میان فرزندان امام موسی بن جعفر علیه‌السلام بعد از امام رضا علیه‌السلام حضرت معصومه علیهاالسلام برترین و گران‏سنگ‏ترین آنها به شمار می‏آید.

 2- موقعیت معنوی

امام رضا علیه‌السلام که در زیارتنامه حضرت معصومه علیهاالسلام در بزرگداشت و تجلیل آن حضرت او را دارای منزلت رفیع در نزد خداوند می‏خوانند و خواستار شفاعت خود، توسط آن حضرت در درگاه خداوندی می‏شوند.

 ۳- فقاهت

روزی گروهی از شیعیان به قصد دیدار امام موسی بن جعفر علیه‌السلام و پرسش سؤالات خود به مدینه آمدند ولی امام در مدینه حضور نداشتند. از این رو، سؤالات خود را مکتوب به خانواده آن حضرت تحویل دادند تا در سفر بعدی، پاسخ آنها را از امام بگیرند. حضرت معصومه علیهاالسلام خود پاسخ پرسشها را نوشته به آنها داد. این گروه، در بین راه با امام موسی بن جعفر برخورد کردند و پاسخها را به امام ارائه نمودند. امام ضمن تأئید پاسخ‏ها ابراز خوشحالی کردند.