لزوم نامگذاری چنین روزی را ضرورت ارایه الگویی نظیر حضرت معصومه (س) به دختران و زمینه‌سازی مشارکت این قشر از جامعه در برنامه‌ریزی‌ها و فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی  می توان عنوان کرد ونمایانگر این است که  روز دختران فرصت مناسبی برای گردآمدن حول شخصیت گرانقدر حضرت معصومه (س) به عنوان اسوه کامل اخلاق و اخلاص است.ویکی از مهمترین فاکتورهای زندگی دختران حفظ عفت و پاکدامنی میباشد که که این ویژگی در لحظه به لحظه  زندگی معصومین مشاهده می گردد.

چرا که اگر دختران یک جامعه دارای عفت باشند این عفت مانند دژی مستحکم و آهنین او را از تجاوز و گنهکاری و پلیدی های اخلاقی و سقوط حتمی محافظت می نماید. و سبب میشود در جهت پرورش کمالات و فضایلات اخلاقی گام بردارند.

5- بارگاه حضرت معصومه(س) تجليگاه حضرت زهرا(س)

بر اساس روياى صادقه ‏اى كه مرحوم آيت الله مرعشى نجفى(ره) ازپدر بزرگوارش مرحوم حاج سيدمحمود مرعشى (متوفاى 1338 ه - ش) نقل مى ‏كردند، قبر شريف حضرت معصومه(س) جلوه ‏گاه قبر گم شده‏ مادر بزرگوارش حضرت صديقه طاهره سلام الله عليها مى ‏باشد.

آن مرحوم در صدد بود كه به هر وسيله‏ اى كه ممكن باشد، محل دفن‏ حضرت زهرا سلام الله عليها را به دست آورد، به اين منظورختم مجربى را آغاز مى‏ كند و چهل شب آن را ادامه مى ‏دهد، تا درشب چهلم به خدمت‏ حضرت باقر و يا حضرت صادق(عليهماالسلام)شرفياب مى‏ شود، امام(ع) به ايشان مى‏فرمايد: «عليك بكريمه اهل البيت‏» «به دامن كريمه اهلبيت پناه ‏ببريد.»

یكی از فضایل و مقامات بانوی مكرمه، حضرت معصومه علیهاالسلام محدّثه بودن ایشان است.

احادیثی از آن حضرت در كتب اخبار موجود است كه ما به ذكر یكی از آنها كه به حدیث فاطمیات معروف و در كتب عامه مسطور است؛ بسنده می‌نماییم.

علت نام گذاری این حدیث به فاطمیات اینست كه روایت كننده‌های آن، جز یكی دو نفر، همه فاطمه نام می‌باشند و حدیثی بسیار جالب و ارزنده است و آن را علامه محدث شیخ محمد بن محمد بن احمد چشتی داغستانی در صفحه 217 كتاب اللؤلؤة الثمینة فی الآثار المعنعنة المرویه، كه در سال 1306 در مصر چاپ شده، نقل نموده و سابقاً در حاشیه در طلا ضریح مقدس هم منقوش بوده و ما در كتاب آثار الحجه، ج 1، ص 8 هم نقل كردیم. و نیز خود این حدیث را شفاها از سید استاد علامه مجاهد آیة الله العظمی مرعشی نجفی استماع نموده‌ام.

تاریخ چشم به راه فاطمه ای دیگر است. انتظار به سر می اید و شمیم دلنوازی، خانه ی خورشید را فرامی گیرد. خنکای حضور دوباره ی فاطمه (س) در فضای مدینه جاری می شود و کوثر فاطمی، جوشیدن می گیرد. به کوچه باغ های حرم تو پناه می آورم و در سایه سار ملکوتی آن، نفسی تازه می کنم. کنار نهر استجابت می نشینم و قطره ای می شوم در آبی زلال اشک های زائرانت. ضریح نورانی ات را در آغوش می گیرم و از بین شبکه های آن، مزار مطهر تو را تماشا می کنم. باورم نمی شود! ایا به این سادگی به زیارت تو آمده ام! تو که زیارتت هم سان زیارت یاس گم شده ی مدینه است!

حضرت فاطمه معصومه (س)، روز اول ذی قعهده سال 173 هجری در شهر مدینه چشم به جهان گشود. این بانوی بزرگوار از همان آغاز در محیطی پرورش یافت که پدر و مادر و فرزندان، همه به

روز یکم ذی القعده سال 173 هجری قمری است. مدینه از شمیم دل انگیز بانویی معطر است و قلب قم به عشق یكی از مسافران خورشید می‌تپد. او هم‌‎نام بانویی از آسمان‌ها و مام آب‌ها و آیینه ‌ها و نامش فاطمه است، و چه فضیلتی برتر از این‌ كه هم دختر امام است و هم خواهر امام و هم عمه امام.  او که به «معصومه» و «كریمه» ملقّب است.

 تنها برادر تنی

مدت 25 سال تمام، حضرت رضا علیه السلام تنها فرزند نجمه خاتون بود. پس از یک ربع قرن انتظار، سرانجام ستاره ای تابان از دامان نجمه درخشید و امام توانست والاترین عواطف انباشته شده در سودای دلش را بر او نثار کند. حضرت معصومه و برادرش امام رضا علیهما اسلام از یك پدر و مادرند و در یك دامن، بزرگ شده و با نوازش دست و نگاه ‎هاى یك پدر و مادر رشد كرده‏اند، لیكن فاطمه معصومه سلام الله علیها، تربیت‏شده برادرش حضرت رضا علیه السلام است. چنانچه کریمه اهل بیت سلام الله علیها از نظر علمی و آگاهی به مسائل دینی و معارف اسلامی اعم از احکام و اخلاق و ... در حدّ بالایی از رشد علمی رسید تا آنجا که گاهی با نبود پدر بزرگوارش به پرسش‏های دینی و فقهی شیعیان پاسخ می‏داد.(1)

بنا به نظر مشهور، حضرت معصومه سلام الله علیها در اول ذیقعده ی سال 173ه. ق، در مدینه ی طیبه، به دنیا آمد. در آغوش پر مهر امامت و ولایت، امام موسی کاظم (علیه السلام) و مادر گرامی اش نجمه (تُکْتَم)، پرورش یافت.

شیخ عبّاس قمی (ره) در مورد ایشان می فرماید:«...اما دختران موسی بن جعفر (علیهماالسلام)؛ به حسب آنچه به ما رسیده، افضل آنها سیده ی جلیله ی معظمه، فاطمه ی کبری، معروف به حضرت معصومه (سلام الله علیها) است که در قم مدفون است...»

 او معصومه و کریمه ی اهل بیت است!

تو اى حبيبه حق خلوه از خدا دارى
كه سوى خويش همه چشم ما سوى دارى
به چرخ حشمت و اجلال بيشتر از مهر
به پيش ديده اهل صفا ضيا دارى
تو آشنا نشوى گرچه به كسى از قدر
وليم در همه عالم تو آشنا دارى
به زائرين حريم خود اى ستوده خصال
نظر ز راه محبت جدا جدا دارى
به يك نگاه مس قلب ما طلا سازى
تويى كه با نظر خويش كيميا دارى
به هر كه مى نگرم جانب تو روى آرد
تو خود نظر مگر ازلطف سوى مادارى
از آن كه دختر موسى ابن جعفرى بخدا
كنند مدح تو گر تا به حشر جادارى
در پر بهاء(لمعات عشق, ص 118)
بالد بر آسمان ز شرف آسمان قم
سايد بر آستان تو سر آسمان قم
درگاه تو است مركز دارالفنون علم
طلاب دين كواكبى از كهكشان قم
در پيشگاه حضرت معصومه صبح و شام
بيزد گهر, مدرس گوهر فشان قم
سبقت ز ساكنان حريم خدا برند
از راه دوستى على عارفان قم
چون پاى اهل علم بر اين خاك مى رسد
اى دل به جان ببوس توهم خاكدان قم
اى در پر بها به قم گشته اى مكين
كردى ز خلد باز درى در مكان قم
سر عاكفان كعبه يزدان به جان نهند
بر آستان قدس ملك پاسبان قم
الفاظ در معانى مدح تو قاصر است
اى نازنين كه جسم تو باشد روان قم
آيد اگر خليل پيمبر در آن حرم
نبود شگفت گر شود از عاكفان قم
چشم دلم ز گرد ضريح تو روشن است
آرى چو توتيا بود اين ارمغان قم

(لمعات عشق, حيدر معجزه, ص 106)