كویر براى حضورت نورانى مى‌شود وپنجره‌هابه شوق رویت، نیمه شبى رابه سوى خورشید باز نمى‌شوند. كوچه پس كوچه هاى قم به یمن حضورت نورانى مى‌شوند و سروهاى آزاد به احترامت قیام مى‌كنند.

آرام آرام، بر پهنه كویر حضور پرولایت شكوفه مى دهد ; غربت به یمن غریب معنا مى‌یابد.

دلم مى خواهد برایتان از بانویى سخن بگویم كه خیال سبزتان نیمه شبى بر اقامه سبزش سلام مى‌دهد و در آینه حرمش چهره آراید.

برایتان از بانویى سخن مى‌گویم كه همانند زینب علیهاالسلام كه براى قیام قربانى داد و خورشید عاشورا را با صبرش تعریف كرد، او هم با قدمهاى پرحیاتش، به سرزمین كویرى قم حیات بخشید ودر رگ ایرانیان خون حمایت از ولایت را جارى ساخت.

به موجب این كه جلالت قدر و عظمت مقام بانوی اسلام، سیّده جلیله طاهره، حضرت فاطمه معصومه ـ سلام الله علیها ـ از مسلمات است و مورد هیچ گونه ابهام و اشكالی نیست، رؤسای مذهب و زعمای دین، در همه اعصار، برای آن بانوی آسمانی احترام فوق العاده‎ای قایل بوده و هستند و همگی در برابر آستان با عظمت و جلالش سر تعظیم فرود می‎آوردند. و زیارت وی را مایه سعادت و خوشبختی دو جهان می‎دانند.
از جمله این اعاظم و بزرگان، رهبر كبیر انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی(ره) بود كه عنایت ویژه‎ای به شهر قم و‌آستانه ‌مقدسه داشتند و به مناسبت‎های مختلف مطالبی درباره قم اظهار فرموده‎اند كه به بعضی از آن‎ها اشاره می‎شود:

169ق

آغاز خلافت هادی (خلیفه عباسی) که جوانی 25 ساله، مغرور، شراب خوار و فاسد بود.[1]

171ق

در این سال هارون الرشید (خلیفه عباسی) همه علویان بغداد را به مدینه تبعید کرد، به جز عبدالله بن حسن بن عبدالله بن عباس بن امام علی(ع). و پدر همین عبدالله از جمله اخراجی ها بود.[2]

173ق

در این سال، مراسم حجّ به ریاست هارون الرشید خلیفه عباسی برگزار شد.[3]

174ق

حضرت فاطمه ی معصومه، بنت موسی بن جعفر که درود خداوند بر آن دو بزرگوار باد در ذیالقعده سال 173 ه ق در مدینه متولد شد.

حضرت فاطمه معصومه(س) در تحت تربیت پدر بزرگوارش، حضرت موسی بن جفعر(ع) و برادر گرامی اش حضرت رضا(ع) به مقام والایی رسید. ارزش متعالی ایشان را در این جمله ی کوتاه که از پدر بزرگوارش نقل شده، می توان یافت : «فداها ابوها» یعنی: «پدرش به فدایش!»

حضرت امام کاظم(ع) بواسطه ی علاقه خاص به نام مادر بزگوارشان، نام چهار دخترشان را «فاطمه» نهادند:

1- فاطمه کبری(حضرت فاطمه ی معصومه) 2- فاطمه وسطی 3- فاطمه صغری 4- فاطمه اخری؛ که در برخی منابع با نام «فواطم اربعه» از آنها یاد شده است.

به جز دو لقب معروف، القاب دیگری نیز به ایشان نسبت داده شده است: «طاهره» ، «حمیده»، «رشیده»، «تقیه» ، «رضیه»، «اخت الرضا» و «صدیقه».

ميلاد:

ميلاد مسعود حضرت فاطمه معصومه(س) در روز اول ذيقعده سال 173 هـجري واقع شده است. مدرك اين سخن، گفتار محدث خبير، علامه گرانقدر مرحوم آية الله شيخ على نمازى (متوفى دوم ذيحجة الحرام سال هـجري) صاحب كتاب ارزشمند«مستدرك سفينه» و ده ها كتاب ديگر است، كه ايشان در صفحه 257 جلد هشتم كتاب مستدرك سفينه در ماده «فطم» ، شرح زندگانى حضرت معصومه(س) را با اين عبارت آغاز مي كند:
فاطمة المعصومه المولودة فى غرة ذى القعده سنة173...

هجرت حضرت امام على بن موسى الرضا(ع) از مدينه به مرو، هجرتى اجبارى بود كه هر نوع تصميم گيرى را از وى سلب كرده بود.
لذا خاندان پيامبر و خاصان امام كه بى فروغ او زندگى برايشان مفهومى نداشت، قصد هجرت به ايران كردند و ليكن مخالفت دستگاه خلافت باعث شد تا هجرت حضرت فاطمه معصومه(س) با يكسال تاخير صورت پذيرد.
حسن بن محمد بن حسن قمى گويد: «از سادات حسينيه از فرزندان موسى بن جعفر عليهما السلام كه به قم آمدند، فاطمه بود دختر موسى بن جعفر عليها السلام.
چنين گويد بعضى از مشايخ قم كه چون امام على بن موسى الرضا عليهما السلام را از مدينه بيرون كردند تا به مرو رود از براى عقد بيعت به ولايت عهد براى او سنة ماتين، خواهر او فاطمه بنت موسى بن جعفر عليهم السلام در سنه احدى و ماتين به طلب او بيرون آمد.
چون به ساوه رسيد، بيمار شد.
پرسيد كه ميان من و ميان شهر قم چه قدر مسافت است، او را گفتند كه ده فرسخ است.

آنچه در پي مي­آيد نگاهي است اجمالي و گذرا به زندگاني اسوه زنان عالم و الگوي شايسته انسانيت، فاطمه ثاني، دخت گرامي امام موسي بن جعفر (ع)، حضرت معصومه (س) که تحت عنوان «کريمه اهل بيت (س)» تقديم دانشوران فرهيخته و لب نگران نکته­سنج مي­­گردد. اميد آنکه سعي نگارنده در ارائه اين وجيزه ناچيز مشکور و در ساحت قدسي آن قديسه مطهره، مقبول افتد و خوانندگان اهل دقت و نظر را گامي به معرفت و محبت آن محبوبه حق، نزديک نمايد.

مقدمه

در نگرش اسلامي انوثت يا ذکورت ملاک امتياز و معيار برتري نيست، روي سخن اسلام با انسان است و انسانيت در قالب جنسيت خاص نمي­گنجد. در انديشه اسلامي مرد بودن يا زن بودن انسان، هيچکدام ملاک برتري کمال يا مايه کهتري و نقص نيست. در خطابات قرآني روي سخن با ناس، انسان، مومنين و... است چنانکه مي­فرمايد: يا ايهاالناس اعبدو ربکم الذي خلقکم والذين من قبلکم. (بقره / 21)

يا ايها الانسان انک کادح الي ربک کدحا فملاقيه. (انشقاق /6